پیامدهای ژئوپلیتیکی گسترش ناتو در روابط ایرا با کشورهای ساحلی خزر

چکیده پس از پایان جنگ سرد و فروپاشی بلوک شرق، مرزبندی سیستم دو قطبی از میان برداشته شد و ناتو گسترش خود را به شرق آغاز کرد. تلاش هایی را برای برقراری ارتباط با سایر مناطق دنیا در پیش گرفت. کشورهای غربی به برقراری روابط سیاسی، اقتصادی و نظامی با کشورهای استقلال یافته از شوروی در آسیای مرکزی و قفقاز پرداختند و اولین دلیل تمایل همکاری با آسیای مرکزی، خواست ناتو برای انجام هرگونه فعالیت جهت جلوگیری از بروز تهدیدات امنیت و ثبات منطقه ای یکی از اهدافی که ناتو دنبال می کند، انزوای ایران به عنوان یک قدرت منطقه ای مخالف این سازمان می باشد. بنابراین سوال اصلی در این پژوهش این است که چه رابطه ای بین گسترش ناتو به منطقه خزر و انزوای جایگاه ژئوپلیتیکی ایران وجود دارد؟ فرضیه ذیل برای تحقیق پیش بینی شده است: به نظر می رسد گسترش ناتو توانسته است در انزوای جایگاه ژئوپلیتیکی، ژئواکونومیکی و ژئوکالچر ایران تأثیر گذار باشد. روش انجام این تحقیق پیمایشی، توصیفی- تحلیلی است. گردآوری اطلاعات آن به صورت مطالعه کتابخانه ای و پرسشنامه بوده است. برای تحلیل آماری داده ها نرم افزار spss استفاده شده است. نتیجه تحقیق نشان می دهد که گسترش ناتو توانسته است از ایجاد همگرایی منطقه ای بین ایران با کشورهای خزر جلوگیری کرده است و با افزایش آنتروپی این کشور از افزایش قدرت ایران کاسته به عبارتی دیگر گسترش ناتو در مرزهای ایران انزوای ژئوپلیتیکی این کشور را در حوزه نفوذ طبیعی خود تکمیل نموده است.